24 may 2016

"O nino Urbano "


Que pensaredes ao mirar esta xanela? seguramente que non ten nada que ver coas seguintes fotos....pois é o primeiro traballo do artesán da madeira Urbano Arza Sánchez de Folgoso do Courel, fíxoa cando tiña oito anos froito da necesidade. 
Hoxe moi preto dela atópase o seu precioso museo " Maderoteca máxica e poética"con extraordinarias pezas de madeira ás que a algunhas engade a súa poesía. 
Todo o interior da casa é unha obra de arte na que os distintos tipos de madeira de nogueira, castiñeiro, cerdeira,teixo, buxo.... etc adornan cada oco.

Que pensareis al mirar esta ventana? seguramente que no tiene nada que ver con las siguientes fotos....pues es el primer trabajo del artesano de la madera Urbano Arza Sánchez de Folgoso do Courel, la hizo cuando tenía ocho años fruto de la necesidad.
Hoy muy cerca de ella se encuentra su precioso museo "Maderoteca máxica e poética"con extraordinarias piezas de madera a las que a algunas añade su poesía.
Todo el interior de la casa es una obra de arte en la que los distintos tipos de madera de nogal, castaño, cerezo,tejo, boj.... etc  adornan cada hueco.



Na planta baixa conserva e mostra con orgullo o seu primeiro banco de carpinteiro feito por él mesmo cando tiña 17 anos, así como antigas ferramentas. 
Ao subir á planta de arriba o primeiro que nos atopamos na varanda da escaleira son as mans da súa querida esposa Lola como querendo abrazar o seu legado, esculpidas tamén por él. 
Ao entrar na estancia un queda sorprendido pola labor deste home.... cantas horas de traballo dedicadas para facer estas pezas e toda a contorna que en si tamén é unha obra de arte. 
Canta ilusión por compartir... cantos sentimentos nos seus poemas, cantas ganas de falar..... 
Publicou o seu primeiro libro de poemas "O paso no tempo" un libro de poesías nas que relata as súas vivencias desde neno e está a piques de publicar o seu segundo volume. 
Os seus libros a disposición dos visitantes que queiran adquirilos adornan xunto a outros de Novoneyra, Machado, Neruda, Rubén Darío, un precioso andel deseñado coas iniciais do seu nome e apelidos.


En la planta baja conserva y muestra con orgullo su primer banco de carpintero hecho por él mismo cuando tenía 17 años, así como antiguas herramientas.
Al subir a la planta de arriba lo primero que nos encontramos en la barandilla de la escalera son las manos de su querida esposa Lola como queriendo abrazar su legado, esculpidas también por él.
Al entrar en la estancia uno queda sorprendido por la labor de este hombre.... cuantas horas de trabajo dedicadas para hacer estas piezas y todo el entorno que en si también es una obra de arte. 
Cuanta ilusión por compartir... cuantos sentimientos en sus poemas, cuantas ganas de hablar.....
Publicó su primer libro de poemas "O paso no tempo" un libro de poesías en las que relata sus vivencias desde niño y está a punto de publicar su segundo volumen.
Sus libros a disposición de los visitantes que quieran adquirirlos adornan junto a otros de Novoneyra, Machado, Neruda, Rubén Darío, una preciosa estantería diseñada con las iniciales de su  nombre y apellidos.


Urbano naceu en 1930 sendo o último de once irmáns. 
Conta no seu libro que foi moi pouco tempo á escola e aos 15 anos foi pastor de cabras e vacas, tamén canteiro, carpinteiro e ferreiro xunto ao seu pai. 
Cando era mozo había moitos rapaces no Courel, non como hoxe. Fixo o seu servizo militar en Santiago a onde se trasladou desde Monforte de Lemos e dende ahí ata Coruña nun vagón de tren de portas de corredeira compartido con gando no que para sentarte debías usar a maleta. Alí coincidíu con Novoneyra e Manuel María...... quen lle ía a dicir a él por aquel entón que tamén escribiría os seus propios poemas e tería o seu propio libro. 
Lembra os seus tempos de mozo con moitas alegrías, nos que o pouco que había era delicioso. 
Hoxe xa non queda xente nova, nin grandes campos de sementes, aínda que él ten a súa propia horta e aínda a pesar da súa idade dedícalle tempo para cultivar. 
Urbano comezou a escribir cando faleceu a súa esposa Lola, lembrando a súa mocidade, as súas vivencias... "O PASO NO TEMPO"

Urbano nació en 1930 siendo el último de once hermanos.
Cuenta en su libro que fue muy poco tiempo a la escuela y a los 15 años fue pastor de cabras y vacas, también cantero, carpintero y herrero junto a su padre.
Cuando era joven había muchos chicos en Caurel, no como hoy. Hizo su servicio militar en Santiago a donde se trasladó desde Monforte de Lemos y de ahí hasta Coruña en un vagón de tren de puertas de corredera compartido con ganado en el que para sentarte debías usar la maleta. Allí coincidió con Novoneyra y Manuel María...... quien le iba a decir a él por aquel entonces que también escribiría sus propios poemas y tendría su propio libro.
Recuerda sus tiempos de joven con muchas alegrías, en los que lo poco que había  era delicioso.
Hoy ya no queda gente joven, ni grandes campos de simientes, aunque él tiene su propia huerta y aún a pesar de su edad  le dedica tiempo para cosechar.
Urbano comenzó a escribir cuando falleció su esposa Lola, recordando su juventud, sus vivencias...
"O PASO NO TEMPO"






Urbano ao carón da súa escultura preferida. Nela reflexa toda a súa vida.
Na parte baixa atopamos uns círculos os cales representan as profesións que tivo.
Máis arriba representa a súa muller, o lazo que os uniu e un ramo onde saen as súas
catro fillas.

 Urbano al dado de su escultura preferida. En ella refleja toda su vida.
En la parte baja encontramos unos círculos los cuales representan las profesiones que tuvo.
Más arriba representa a su mujer, el lazo que los unió y un ramo de donde salen sus 
cuatro hijas.














Moitísimas grazas Urbano pola túa atención en todo momento, unha tarde moi agradable na túa compaña e na túa Maderoteca máxica e poética así como no teu taller.
Ata pronto, apertas!!!
Blog Urbano Arza

Muchísimas gracias Urbano por tu atención en todo momento, una tarde muy agradable en tu compañía y en tu  Maderoteca máxica e poética así como en tu taller.


3 comentarios:

Me encanta, has sabido captar su esencia y transmitirla con cariño.
Ha sido un placer estar con este hombre tan cercano y pasar un buen rato con él.
 
Tengo un grato recuerdo de esa tarde, en la que la voz de la experiencia cuenta, dice, habla, y nos hace reflexionar sobre algunas cosas.
Supongo que por el interés que suscitas por la artesanía gallega lo habrás disfrutado tanto como yo.
Me alegro haber compartido contigo este viaje Eva y espero podamos volver pronto.
Gracias
Un abrazo
 
Una mañana inolvidable en compañía de Urbano Arza Sanchez, genio escultor y poeta que ha sabido hacer realidad sus sueños y explicarlo con gran sensibilidad
Gracias en nombre de todos los que hemos estado contigo
 

Publicar un comentario