16 dic 2013

Bo nadal e Próspero 2014



4 dic 2013

Vilela dende o miradoiro de Mostad


1 dic 2013

O frío da mañá

Amenceu unha mañá tan fría que os campos non eran cor
 verde senón brancos coma se fosen cubertos pola neve.

Amaneció una mañana tan fría que los campos no eran color
verde sino blancos como si fuesen cubiertos por la nieve.


28 nov 2013

Todos os días son iguais


Todos os días son iguais de luns a domingo para estes encantadores animais.
 Eles non entenden de festivos e os seus donos tampouco, véñenos coidando con esmero para a súa subsistencia desde tempos ancestrais. 
Gardo con moito aprecio estas primeiras fotos do Courel de cando aínda non sabía que para o mín os habitantes deste pobo serían como da familia. 
Con todo o meu aprecio a Victorina, grazas polas túas charlas mentres coidabas dos seus rabaños.


Todos los días son iguales de lunes a domingo para estos encantadores animales.
Ellos no entienden de festivos y sus dueños tampoco quienes los han venido cuidando con esmero para su subsistencia desde tiempos ancestrales.
Guardo con mucho aprecio estas primeras fotos del Courel de cuando aún no sabía que para mi los habitantes de este pueblo serían como de la familia.
Con todo mi aprecio a Victorina, gracias por tus charlas mientras cuidabas de sus rebaños.



27 nov 2013

Romeor



22 nov 2013

Castro Romeor


Mar de nubes


De camiño ao Mazo Santigoso deixando atrás
 A Pobra do Brollón nun mar de nubes.

De camino a O Mazo Santigoso dejando atrás
 a Pobra do Brollón en un mar de nubes.

20 nov 2013

Todo baixo o ceo


19 nov 2013

Millares


Millares é unha aldea pertencente á parroquia de Esperante. 
Moi preto a ela atópanse os restos da mina romana aurifera de Millares e as de Torubio leste e oeste.

Millares es una aldea perteneciente a la parroquia de Esperante.
Muy cercana a ella se encuentran los restos de la mina romana aurifera de Millares y las de Torubio este y oeste.

18 nov 2013

Polas estradas do Courel


Saíndo do Cebreiro e perdéndonos polas estradas que conducen ao Courel 
imos pasando polo Marco do medio do mundo (esquina superior dereita) e
 vendo pequenas aldeas como Trabazas á esquerda, Santalla e Sixto á dereita.
As vistas son un espectáculo para os ollos cando a luz é boa, hoxe non era así,
 pero por alí pasei igualmente.

Saliendo del Cebreiro y perdiéndonos por las carreteras que conducen al Courel
vamos pasando por el Marco del medio del mundo ( esquina superior derecha) y
viendo pequeñas aldeas como Trabazas a la izquierda, Santalla y Sixto a la derecha.
Las vistas son un espectáculo para los ojos cuando la luz es buena, hoy no era así,
pero por allí pasé igualmente.


17 nov 2013

Comercialización da castaña do Courel


Anos atrás eran as persoas maiores da serra do Courel
quenes se adicaban á colleita da castaña, para consumo propio,
hoxe en día maiores e novos se achegan para recollelas.
A calidade é tan boa que xa non so se apañan para o consumo familiar 
se non que se venden para os grandes supermercados.

Años atrás eran las personas mayores de la sierra de O Courel
quienes se didicaban a la recogida de la castaña para consumo propio,
hoy en día mayores y jóvenes se acercan para recogerlas.
La calidad es tan buena que ya no solo se recogern para el consumo familiar
si no que se venden para los grandes supermercados.




15 nov 2013

Devesa de Romeor


13 nov 2013

Contraste e sensacións


Pasando pola aldea de Ferreirós de abaixo (ao pé 
de esta estrada onde se deixarán os coches) 
hai unha bonita ruta entre soutos de especies caducifolias. 
 Despois de pasar por estes bosques cheos de cor no
 outono chégase a Ferreirós de arriba.

Pasando por la aldea de Ferreirós de abajo (al pie de
esta carretera donde se dejarán los coches)
 hay una bonita ruta entre sotos de especies caducifolias.
En otoño después de pasar por estos bosques
 llenos de color  se llega a Ferreirós de arriba.

12 nov 2013

S.O.S Courel

Tremen e berran para ver se os escoita alguén,
naceron hai moitos anos e son 
moitos os que están condenados a morrer por
que as canteiras lles están a quitar a vida.

8 nov 2013

De cor azafrán


6 nov 2013

Fervenza da Albardaira



5 nov 2013

Noceda dende o miradoiro de Mostad


Esta imaxe ten licenza CC-BY-SA

3 nov 2013

A sombra da morte


Cita Xesús Alfonso Parada Jato no seu libro "Usos, costumes e cousas do Courel" Que nalgunhas aldeas cando falecía alguén, había a tradición de sacar o gando das cortes cando o falecido saía da casa cara á igrexa, o motivo asegurar a prosperidade do gando que quedaba a cargo doutras persoas, fillos do defunto. Transcorrido un ano do falecemento dunha persoa celébrase o " Cabodano". (Jesús cita textualmente que o que escribe refire á súa aldea Meiraos, noutras aldeas do Courel había algunhas diferenzas)

Cita Jesús Alfonso Parada Jato en su libro "Usos, costumes e cousas do Courel"
Que en algunas aldeas cuando fallecía alguien, había la tradición de sacar el ganado de las cuadras cuando el fallecido salía de la casa hacia la iglesia, el motivo asegurar la prosperidad del ganado que quedaba a cargo de otras personas, hijos del difunto.
Transcurrido un año del fallecimiento de una persona se celebra el aniversario "Cabodano".
(Jesús cita textualmente que lo que escribe refiere a su aldea Meiraos, en otras aldeas del Courel había algunas diferencias)

28 oct 2013

Entre musgos


No transcurso da ruta do río Pequeno, dende Seoane do Courel cara a Paderne.

En el transcurso de la ruta del río Pequeno desde Seoane do Courel hacia Paderne.

25 oct 2013

O outono é unha segunda primavera na que cada folla é unha flor


Hoxe en día a gastronomía ao redor da castaña é cada vez máis extensa, máis en tempos dos nosos devanceiros limitábase a unhas cantas receitas como castañas cocidas, asadas, zonchos, caldo de castañas, cocido con castañas e pouco máis. 
Para que todos estes deliciosos pratos e outros puidesen/poidan prepararse, antes debían/han de recollerse os saborosos froitos, moitas veces en soutos con difícil acceso debido ás fortes pendentes, baixo a choiva pois chegan co outono e logo transportalos soutos arriba en pesados sacos ata chegar a algún secadeiro próximo ou a casa, alí segundo a súa utilidade procederíase á súa selección en función do seu posterior destino. 
As mellores e máis grandes veranse en supermercados e as de inferior calidade quedarán para consumo propio. Bosque de Miraz de abaixo no outono.

Hoy en día la gastronomía alrededor de la castaña es cada vez más extensa, más en tiempos de nuestros ancestros se limitaba a unas cuantas recetas como castañas cocidas, asadas, zonchos, caldo de castañas, cocido con castañas y poco más.
Para que todos estos deliciosos platos y otros pudieran/puedan prepararse, antes debían/han de recogerse los sabrosos frutos, muchas veces en bosques con difícil acceso debido a las fuertes pendientes, bajo la lluvia pues llegan con el otoño y luego transportarlos bosque arriba en pesados sacos hasta llegar a algún secadero cercano o a casa, allí según su utilidad se procedería a su selección en función de su posterior destino.
Las mejores y más grandes se verán en supermercados y las de inferior calidad se quedarán para consumo propio.
Bosque de Miraz de abajo en otoño.


24 oct 2013

Os cerrumes


Sempre chamou a miña atención a separación das terras, esas delimitacións * Cerrumes, feitas con pedras apiladas unhas sobre outras formando pequenos muros. A súa función non é outra que separar as propiedades facilitando as tarefas dos labregos e pastores evitando así que o gando escape da leira causando danos. "Os Cerrumes" nome que traducido ao castelán viría ser algo así como muralla, ten moitas variantes no  Courel.

Siempre me ha llamado la atención la separación de las tierras, esas delimitaciones *Cerrumes, hechas con piedras apiladas unas sobre otras formando pequeños muros.
Su función no es otra que separar las propiedades facilitando las tareas de los labriegos y pastores evitando así que el ganado se escape de la finca causando daños.
"Os Cerrumes" nombre que traducido al castellano vendría a ser algo así como
 muralla tiene muchas variantes en O Courel.



23 oct 2013

Ás portas do gran souto


Devesa de Paderne no outono dende o Taro Branco

Devesa de Paderne en otoño desde el Taro Branco.

10 sept 2013

Roupa tendida


30 ago 2013

A Seara


Vista dende o adro da igrexa da Seara.

Vista desde el atrio de la iglesia de A Seara.

7 jun 2013

A rapaza e as flores


Localización: Seceda


6 may 2013

No tempo da sega


19 abr 2013

Chegando á meta


Localización:Seceda

29 mar 2013

Malva tournefortiana L


27 mar 2013

Dianthus hyssopifolius L


26 mar 2013

Verbena officinalis L


Localización: Seoane


10 mar 2013

Historias de cans


" Non collas as castañas de Anita" No Courel hai moito de tantas cousas...... 
unha delas son os cans que nos dan a benvida nada máis chegar, chéirannos mírannos e volven por onde viñeron. Cáusame sorpresa porque non son como os cans aos que estamos afeitos, alí non se ladra porque si. Este guapetón de arriba atopeimo en "Parada" nun dos soutos máis fermosos do Courel, tróuxeno comigo porque iso axudarame a lembrar e non esquecer que por moitos castiñeiros que haxa en toda a contorna que son moitosss e por moitas as castañas que haxa no chan estes teñen dono. Así que cando vexades un castiñeiro cunha letra pintada de cor vermella, azul, amarelo.... quere dicir que son de alguén e que ese alguén recollerá os froitos para posteriormente vendelos.

"No cojas las castañas de Anita"
En Courel hay mucho de tantas cosas......
una de ellas son los perros que nos dan la bienvenida nada más llegar, nos huelen nos miran y vuelven por donde han venido.
Me causa sorpresa porque no son como los perros a los que estamos acostumbrados, allí no se ladra porque si.
Este guapetón de arriba me lo topé en "Parada" en uno de los sotos más bellos de Courel, lo he traído conmigo porque ello me ayudará a recordar y no olvidar que por muchos castaños que haya en todo el contorno que son muchossss y por muchas las castañas que haya en el suelo estos tienen dueño.
Así que cuando veais un castaño con una letra pintada de color rojo, azul, amarillo.... quiere decir que son de alguien y que ese alguien recogerá los frutos para posteriormente venderlos.


" Famento en Lousadela" 
Gardaba unha casa, a única de Lousadela, si a única casa nunha aldea, queimada e deshabitada. Que faría un can só alí? 
Cando pasei ao seu lado non lle fixen moito caso, a miña intención era fotografar a ponte da Veiga, pero ao volver a súa mirada chamoume a atención, parecía triste e achegueime, tanto que cando decidín regresar viña comigo. Non sei os días que pasarían dende que este animal comese por última vez porque todo o que me quedaba de comida que non era pouco comeullo e máis que tivese. 
Son larpeiros os cans??

"Hambriento en Lousadela"
Guardaba una casa, la única de Lousadela, si la única casa en una aldea, quemada y deshabitada.
Qué haría un perro solo allí?
Cuando pasé a su lado no le hice mucho caso, mi intención era fotografíar el puente de A Veiga, pero al volver su mirada me llamó la atención, parecía triste y me acerqué, tanto que cuando decidí regresar se venía conmigo. No sé los días que habrían pasado desde que este animal comiera por última vez porque todo lo que me quedaba de comida que no era poco se lo comió y más que tuviera.
Son golosos los perros??


" Pequeniño pero matón" 
Atopábame camiñando polas rúas da aldea de " Eiriz" en busca de algo interesante que fotografar cando se fixo sentir. Ao fondo dunha estreitísima rúa que non chegaba a medir un metro de ancho un cachorro diminuto dicíame aquí estou non me ves? ven a saudarme...

"Pequeñito pero matón"
Me encontraba caminando entre las callejuelas por la aldea de "Eiriz" en busca de algo interesante que fotografiar cuando se hizo sentir. Al fondo de un estrechísimo callejón que no llegaba a medir un metro de ancho un perrito diminuto me decía aquí estoy no me ves? ven a saludarme...


"O can dun veciño de Cortes" 
Amencía unha fría mañá en "Cortes" onde vive o único habitante desta aldea. Este é o seu can, xuntos saíron a recibirnos, botamos unha boa parrafada, algo que as xentes do lugar parece agradecen pois son moitas as horas de soidade ao longo do frío inverno, e xa de regreso ao interior do fogar, a ruta continuaba.

"El perro de un vecino de Cortes"
Amanecía una fria mañana en "Cortes" donde vive el único habítante de esta aldea.
Este es su perro, juntos salieron a recibirnos, echamos una buena  parrafada, algo que las gentes del lugar parece agradecen pues son muchas las horas de soledad a lo largo del frío invierno, y ya de regreso al interior del hogar, la ruta continuaba.