30 nov 2016

Souto da Rubial


Estamos na aldea de Parada e deixando o pobo atrás adentrámonos nun dos soutos de castiñeiros máis bonitos de toda a serra do Courel, ou "Souto da Rubial". 
Indo pola parte alta hai un carreiro que nos leva por unha bonita ruta na que aínda se conserva algunha cabana e tamén un muíño abandonado. 
No inverno é indiferente que chova ou quente o sol nesta zona da aldea, aínda a pesar de que as follas das árbores caen, a luz apenas se asoma por culpa da sombra producida polas montañas. 
A intensa e constante humidade que o envolve todo axuda a que os brións que cobren as rochas e as árbores teñan un aspecto suave e esponxoso. Continuando polo carreiro atoparémonos un arroio, a senda continúa....

Estamos en la aldea de Parada y dejando el pueblo atrás nos adentrarnos en uno de los sotos de castaños más bonitos de toda la sierra de O  Courel o "Souto da Rubial".
Yendo por la parte alta hay un sendero que nos lleva por una bonita ruta en la que todavía se conserva alguna cabaña y también un molino abandonado.
En invierno es indiferente que llueva o caliente el sol en esta zona de la aldea, aún a pesar de que las hojas de los árboles se caen, la luz apenas se asoma por culpa de la sombra producida por las montañas.
La intensa y constante humedad que lo envuelve todo ayuda a que los musgos que cubren las rocas y los árboles tengan un aspecto suave y esponjoso. 
Continuando por el sendero nos encontraremos un arroyo, la senda continúa....






Cumes do Courel


Monte Cido en primeiro plano na ruta cara á Devesa da Rogueira, Moreda no centro.

 Monte Cido en primer plano en la ruta hacia la Devesa da Rogueira, Moreda en el centro.


Piñeira e os seus barrios, vistas á altura de Carbedo.

Piñeira y sus barrios, vistas a la altura de Carbedo.


Cumes do Courel vistas desde Cabeza do Couto.

 Cumbres del Courel vistas desde Cabeza del Couto.


Cumes vistas desde a ruta da Devesa da Rogueira, aldeas Moreda, Parada e Mercurín.

 Cumbres vistas desde la ruta de la Devesa da Rogueira, aldeas Moreda, Parada y Mercurín.


Arquitectura en Vidallón













Colleita para o inverno





29 nov 2016

Espiño albar no entorno de Carbedo





Alvarizas camufladas no leito do río Lor


Na estrada que leva de Ferreirós de abaixo dirección Folgoso camúflase
 algunha alvariza como a da foto. Leito do río Lor.

 En la carretera que lleva de Ferreirós de abajo dirección Folgoso
 se camufla alguna alvariza como la de la foto.
Cauce del río Lor


25 nov 2016

A Festa da Pisa cumpre 18 anos


A próxima "Festa da Pisa" cumpre 18 edicións. Como todos os anos celebrarase na aldea de Froxán organizada pola Asociación Fonte do Milagro. O evento terá lugar o día 10 de decembro, sendo aceso o sequeiro a media mañá. Faranse demostracións de "Pisado e Abandoxado" para os visitantes e non faltará o tradicional "Xantar do pisador" manxar onde os haxa composto por castañas secas cocidas, chourizo, lacón, touciño....pan e viño. A xornada será amenizará por grupos de música tradicional. Unha camisa de franela a cadros e un pano tamén de cadros atado con catros nós para a cabeza son os atavíos desta festa que promete ser moi entretida.


La próxima "Fiesta de la Pisa" cumple 18 ediciones.Como todos los años se celebrará en la aldea de Froxán  organizada por la Asociación Fonte do Milagro.
El evento tendrá lugar el día 10 de diciembre, siendo encendido
el sequeiro a media mañana.
Se harán demostraciones de "Pisado e Abandoxado"
para los visitantes y no faltará el tradicional "Xantar do pisador" manjar donde los haya
compuesto por castañas secas cocidas, chorizo, lacón, tocino....pan y vino.
La jornada será amenizará por grupos de música tradicional.
Una camisa de franela a cuadros y un pañuelo también de cuadros atado con cuatros nudos para la cabeza son los atavíos de esta fiesta que promete ser muy entretenida.


23 nov 2016

A micoloxía fai acto de presenza.


Ao refuxio das nosas botas estes pequenos cogomelos atoparon acubillo nun castiñeiro de Vilar.

Al refugio de nuestras botas estas pequeñas setas encontraron cobijo en un castaño de Vilar.


De camiño á cova do Taro da Lastra en Mostad atopábase esta especie.

De camino a la cueva del Taro da Lastra en Mostad se encontraba esta especie.


Nas ribeiras do Lor ao seu paso por Froxán.

En las riberas del Lor a su paso por Froxán.


Ao pé da igrexa de Visuña.

Al lado de la iglesia de Visuña.


Nas ribeiras do Lor ao seu paso por Froxán.

En las riberas del Lor a su paso por Froxán.

Castelo de Carbedo


O castelo de Carbedo é unha das principais herdanzas arqueolóxicas do Courel, data da idade media aínda que as súas orixes son descoñecidas. Nos arredores apareceron a Tésera da hospitalidade, unha táboa de bronce cun escrito en latín a cal alude un pacto entre dúas poboacións e a Águia de Carbedo, ambos obxectos datan do século I e atópanse expostos no museo provincial de Lugo. 
Situado nun enclave estratéxico, o seu estado é ruinoso, sitúase nun promontorio con excelentes vistas desde as cales se controlaban as entradas ao Courel desde Visuña e León. 
Os seus muros aínda conservan un conxunto de pequenos fósiles mariños datados da Era Paleozoica cunha antigüidade duns 500 millóns de anos. 
Pertenceu a Nuño Peláez quen o doou no século XII aos Cabaleiros da Orde de Santiago, quedando abandonado a finais do século XVI

El castillo de Carbedo es una de las principales herencias arqueológicas de O Courel, data de la edad media aunque sus orígenes son desconocidos.
En los alrededores han aparecido la Tésera de la hospitalidad, una tabla de bronce con un escrito en latín la cual alude un pacto entre dos poblaciones y el Águila de Carbedo, ambos objetos datan del siglo I y se encuentran expuestos en el museo provincial de Lugo.
Situado en un enclave estratégico, su estado es ruinoso, se sitúa en un promontorio con excelentes vistas desde las cuales se controlaban las entradas al Courel desde Visuña y León.
Sus muros todavía conservan un conjunto de pequeños fósiles marinos datados de la Era Paleozoica con una antigüedad de unos 500 millones de años.
Perteneció a Nuño Peláez quien lo donó en el siglo XII a los Caballeros de la Orden de Santiago, quedando abandonado a finales del siglo XVI

22 nov 2016

A pegada da amizade


Son moitos os anos que pasaron desde que coñecín a Manolo de Montero.
 A primeira vez que nos cruzamos baixaba dos pastos cun rabaño, de súpeto vinme no medio das ovellas sen saber que facer, mentres él me pedía axuda para canalizalas cara a casa pois baixaban rápido e sen control.

 Son muchos los años que han pasado desde que conocí a Manolo de Montero.
La primera vez que nos cruzamos bajaba de los pastos con un rebaño, de repente me vi en medio de las ovejas sin saber que hacer, mientras él me pedía ayuda para encauzarlas hacia casa pues bajaban rápido y sin control.


A última vez que falamos foi como o primeiro día, sempre
contando vellas historias e ríndose do mundo.

La última vez que hablamos fue como el primer día, siempre
 contando viejas historias y riéndose del mundo.


A miúdo gústalle lembrar que era o monaguillo da igrexa
 de San Vicente de Vilamor a súa aldea natal, e que ninguén tocaba as campás como él.

A menudo le gusta recordar que era el monaguillo de la iglesia
 de San Vicente de Vilamor su aldea natal, y que nadie tocaba las campanas como él.


A súa avanzada idade obrígalle a camiñar apoiado nos seus bastóns,
 con eles desprázase polo pobo.

Su avanzada edad le obliga a caminar apoyado en sus bastones,
 con ellos se desplaza por el pueblo.


Manolo, Antonio e Josefa son irmáns e é tanto o aprecio que sinto
 por eles que para mín son como da familia. Sempre que vou a Vilamor
 vou visitalos para ver como están e falar un intre con eles.

 Manolo, Antonio y Josefa son hermanos y es tanto el aprecio que siento
 por ellos que para mi son como de la familia. Siempre que voy a Vilamor
 voy a visitarlos para ver como están y charlar un rato con ellos.


Con todo o meu agarimo e afecto a Manolo de Montero. Pronto nos veremos.

Con todo mi cariño y afecto a Manolo de Montero. Pronto nos veremos. 


A casa de cor laranxa


Algúns cambios houbo nesta casa, a primeira foto foi feita na primavera do ano 2011
 cunha luz especial, a segunda foto no outono do 2016 case á noitiña. Pasaron cinco anos e a día de hoxe  A casa de cor laranxa..... cor conferida polo alto contido en mineral de ferro está en venda.

Algunos cambios ha habido en esta casa, la primera foto fue hecha en la primavera del año 2011
 con una luz especial, la segunda foto en otoño del 2016 casi al anochecer. Han pasado cinco años y a día de hoy  La casa de color naranja.....color conferido por el alto contenido en mineral de hierro está en venta.


21 nov 2016

As casiñas dos gnomos


Xa cheira a humidade e os cogomelos comezan a asomarse ante a chegada do outono. 
Algúns son tan pequeniños que poden pasar desapercibidos, ollo onde pisades pois non piden permiso onde nacer. Moitas veces cubertos por follas loitan por abrirse camiño. 
Ruta do río Pequeno no souto de Seoane do Courel.

 Ya huele a humedad y las setas comienzan a asomarse ante la llegada del otoño.
Algunas son tan chiquititas que pueden pasar desapercibidas, ojo donde pisais pues
no piden permiso donde nacer. Muchas veces cubiertas por hojas luchan por abrirse camino.
Ruta del río Pequeno en el soto de Seoane do Courel.



20 nov 2016

Da primavera ao outono


É o mesmo lugar en estacións diferentes. 
Unha vide faise oco sobre un tellado de Froxán.

Es el mismo lugar en estaciones diferentes.
Una vid se hace hueco sobre un tejado de Froxán.